Ĉe la fina ekzameno de ILO oni demandis al mi
,
kaj mi pasigis multan, multan tempon ĝis mi fine sukcesis:
Rimarku ke la rezulton ni serĉas, , estas aŭo. Ĉar vi jam
konas kunaŭigon, vi povus simple serĉi
, kaj poste uzi
tiun regulon por eltrovi
. Se vi ne trovus ke
certas,
vi eblus provi kun
, ĉar se
certas, tiam
ankaŭ
estas, kaj oni finas tie.
Bedaŭrinde, ne estas ĉiam certa, nek
estas ĉiam certa (tamen,
ja ĉiam certas, kaj tio estas kion oni volas pruvi). Tion
komprenite, oni devos serĉi alian rimedon kiu prilaboras kun ambaŭ
formulojn,
kaj
, samtempe, ĉar ŝajne se oni prenas unu solan
sen uzi la alian, ĝi ne aldonas multon da informo.
Por uzi oni aplikos provon per okazoj. Oni provos
ekscii ke tiel
kiel
kondukas al
, ĉar se oni tion
atingas, ne plua laboro restas.
entenas
, kaj se
estas vera, tiam ankaŭ veras
,
do
entenas
.
Por , kion ni scias ne rilatas ĝin al
sed al
. Oni volas
. Ŝajnas malfacilege ke
certas pro
, do oni
provos certigi nur
. Por tio, oni uzu redukton al absurdo:
supozu
falsa, tiam certas
pro formulo el linio 3. Sed
oni estas supozinte la certecon de
, do nia hipotezo
ne estu certa. Do
ja certas, kaj konsekvence ankaŭ
.
Ĉar ja certas, kaj ambaŭ vojoj kondukas al
,
oni fine vidas ke
ĉiam estas certa.
Se vi estas lerta laboristo de logikaj formuloj, eble vi eksciiĝis
ke
estas
. Tio tre simpligas
la problemon kaj helpas ĝin kompreni pli frue. Tamen, vi ne rajtas
ŝanĝi
per
direkte; vi
faru tion paŝon post paŝo por pli ĝui la logikon.