Ĉe la fina ekzameno de ILO oni demandis al mi , kaj mi pasigis multan, multan tempon ĝis mi fine sukcesis:
Rimarku ke la rezulton ni serĉas, , estas aŭo. Ĉar vi jam konas kunaŭigon, vi povus simple serĉi , kaj poste uzi tiun regulon por eltrovi . Se vi ne trovus ke certas, vi eblus provi kun , ĉar se certas, tiam ankaŭ estas, kaj oni finas tie.
Bedaŭrinde, ne estas ĉiam certa, nek estas ĉiam certa (tamen, ja ĉiam certas, kaj tio estas kion oni volas pruvi). Tion komprenite, oni devos serĉi alian rimedon kiu prilaboras kun ambaŭ formulojn, kaj , samtempe, ĉar ŝajne se oni prenas unu solan sen uzi la alian, ĝi ne aldonas multon da informo.
Por uzi oni aplikos provon per okazoj. Oni provos ekscii ke tiel kiel kondukas al , ĉar se oni tion atingas, ne plua laboro restas.
entenas , kaj se estas vera, tiam ankaŭ veras , do entenas .
Por , kion ni scias ne rilatas ĝin al sed al . Oni volas . Ŝajnas malfacilege ke certas pro , do oni provos certigi nur . Por tio, oni uzu redukton al absurdo: supozu falsa, tiam certas pro formulo el linio 3. Sed oni estas supozinte la certecon de , do nia hipotezo ne estu certa. Do ja certas, kaj konsekvence ankaŭ .
Ĉar ja certas, kaj ambaŭ vojoj kondukas al , oni fine vidas ke ĉiam estas certa.
Se vi estas lerta laboristo de logikaj formuloj, eble vi eksciiĝis ke estas . Tio tre simpligas la problemon kaj helpas ĝin kompreni pli frue. Tamen, vi ne rajtas ŝanĝi per direkte; vi faru tion paŝon post paŝo por pli ĝui la logikon.