La afero malfaciliĝas. Jen la solvo de
:
Unue: ĉi tie oni nur uzos la du derivregulojn kiuj helpas enigi kaj forigi implikaciojn, ĉar ĝi estas la sola operatoro kiun oni havas.
Oni volas atingi
, do oni devos fari
hipotezon
ĉe kie oni devos montri ke
. Faru
tion nun por faciligi la problemon: oni malfermas la subderivon en
linio 2. Oni ne fermos ĝin ĝis kiam oni scias ke
estas certa.
Nun la problemo estas iom pli facila. Oni bezonas pruvi
,
kaj havas du liniojn kun du veraĵoj: la unua diras
,
kaj la dua
.
Kiel povas oni alproksimiĝi al
? Nu, same kiel iam
ajn: ni devas supozi ke
, kaj eltrovi ke
, iel. Eĉ se tio
ne ŝajnas facila, estas kion oni faru, ĉar la kunimplikaciigo
tiel funkcias. Do, malfermu alian hipotezon, nun supozante ke
,
kaj eble oni atingos
. Ĉi tiu estas hipotezo en hipotezo, tamen
tio estas nenia problemo.
Skribinte la linio 3, kaj, metite en subsubderivo, oni disponas
de tri scioj: ke
, ke
, kaj ke
. Oni devas pruvi ke
. Ne estas tiom malfacile, ĉu? Se oni
scias ke
, uzante elimplikaciigon kun linio 1 oni ricevos
la certan formulon
. Ĉar
ankaŭ certas (linio
2), oni povas reapliki tiun regulon por ekscii ke
.
Videble, supozinte oni atingis la konkludon
, do eblas skribi
en nova linio ke
, kion ni serĉadis. Nun jam eliris
el la subsubderivo, kaj nur estas sub la supozo ke
certas. Ĉar
oni vidas ke tiu supozo entenas la certecon de la formulo
,
oni povas eliri tiun subderivon konkludante ke
.
estis precipe kion oni volis pruvi,
do jam estas finata la derivo.