La afero malfaciliĝas. Jen la solvo de :
Unue: ĉi tie oni nur uzos la du derivregulojn kiuj helpas enigi kaj forigi implikaciojn, ĉar ĝi estas la sola operatoro kiun oni havas.
Oni volas atingi , do oni devos fari hipotezon ĉe kie oni devos montri ke . Faru tion nun por faciligi la problemon: oni malfermas la subderivon en linio 2. Oni ne fermos ĝin ĝis kiam oni scias ke estas certa.
Nun la problemo estas iom pli facila. Oni bezonas pruvi , kaj havas du liniojn kun du veraĵoj: la unua diras , kaj la dua .
Kiel povas oni alproksimiĝi al ? Nu, same kiel iam ajn: ni devas supozi ke , kaj eltrovi ke , iel. Eĉ se tio ne ŝajnas facila, estas kion oni faru, ĉar la kunimplikaciigo tiel funkcias. Do, malfermu alian hipotezon, nun supozante ke , kaj eble oni atingos . Ĉi tiu estas hipotezo en hipotezo, tamen tio estas nenia problemo.
Skribinte la linio 3, kaj, metite en subsubderivo, oni disponas de tri scioj: ke , ke , kaj ke . Oni devas pruvi ke . Ne estas tiom malfacile, ĉu? Se oni scias ke , uzante elimplikaciigon kun linio 1 oni ricevos la certan formulon . Ĉar ankaŭ certas (linio 2), oni povas reapliki tiun regulon por ekscii ke .
Videble, supozinte oni atingis la konkludon , do eblas skribi en nova linio ke , kion ni serĉadis. Nun jam eliris el la subsubderivo, kaj nur estas sub la supozo ke certas. Ĉar oni vidas ke tiu supozo entenas la certecon de la formulo , oni povas eliri tiun subderivon konkludante ke .
estis precipe kion oni volis pruvi, do jam estas finata la derivo.