Kiam mi verkis la regulajn difinojn, mi uzis literojn kaj , sed tiuj ja povas reprezenti ian ajn esprimon.
Ekzemple, jen oni faras kunnegigon, kie -laŭ la regulo- oni supozas formulon , atingas memkontraŭdiron, kaj konkludas ke , tio estas, la originalan formulon, sed negigitan. Oni vidu:
Plej eble estas klare ke la ĉe tiu regulo reprezentas al en ĉi tiu ekzemplo. Problemo aperas farante . La nego de ne estas , sed . Estas nepre necesaj la krampoj ĉar, se oni ne metas ilin, la nego nur modifas .
Se vi ne scias kiam metu krampojn, ilin metu ĉiam kaj poste forviŝu tiujn malnecesajn. Ekzemple, por skribi ke entenas , ĉirkaŭigu ĉiun esprimon per krampoj kaj do skribu . Tiel, vi certe maleraras. Nun lernu kiam eblas forigi krampojn, kaj forviŝu ĉiujn eblajn. Ĉe tiu okazo, la du estas sennecesaj kaj restas .