Kiam mi verkis la regulajn difinojn, mi uzis literojn kaj
,
sed tiuj ja povas reprezenti ian ajn esprimon.
Ekzemple, jen oni faras kunnegigon, kie -laŭ la regulo- oni
supozas formulon , atingas memkontraŭdiron, kaj konkludas ke
,
tio estas, la originalan formulon, sed negigitan. Oni vidu:
Plej eble estas klare ke la ĉe tiu regulo reprezentas al
en ĉi tiu ekzemplo. Problemo aperas farante
. La nego de
ne estas
, sed
.
Estas nepre necesaj la krampoj ĉar, se oni ne metas ilin, la nego
nur modifas
.
Se vi ne scias kiam metu krampojn, ilin metu ĉiam kaj poste forviŝu
tiujn malnecesajn. Ekzemple, por skribi ke entenas
, ĉirkaŭigu ĉiun esprimon per krampoj kaj do skribu
.
Tiel, vi certe maleraras. Nun lernu kiam eblas forigi krampojn, kaj
forviŝu ĉiujn eblajn. Ĉe tiu okazo, la du estas sennecesaj kaj restas
.